Pyetja:

Jam drejtor në një ndërmarrje në një shtet të halixhit dhe është kërkuar prej nesh që të realizojmë një rrugë që shërben vendit të djegies së varrezave të Hindusëve. Si është dispozita e Islamit për këtë gjë pasiqë ndoshta nëse unë nuk realizoj këtë do të kem probleme (nuk e di të mëdha apo të vogla nga organi që më është drejtuar për ta realizuar këtë punë?

Përgjigjja:

Shumica e Fukahave (juristëve) mendojnë se nuk ndalohet të kryhet ndonjë punë që në esence është mubah (as e ndaluar e as e urdhëruar) edhe pse mund të dihet se do të ketë njerëz të cilët do ta përdorin për ndonjë Haram (gjë të ndaluar). Bie fjala, sikur ai që ndreq një gotë të përshtatshme për të pirë ujë etj, duke e ditur se dikush mund ta përdorë edhe për pirjen e verës. Në këtë mendim të Fikhut (jurisprudencës) gjen hapësirë. Por, All-llau e'lem. All-llahu e di më së miri.

Pyetja:

A më lejohet që të lë në rezervë një pjesë të pasurisë për raste të fatkeqësive që mund të më ndodhin edhe pse unë i marrë parasysh shkaqet për t'i përballuar fatkeqësitë e kësaj bote. Njëkohësisht, unë siguroj pasuri për mua dhe për studimet e mija universitare. Vlen të përmendi se unë kam lexuar edhe librin tuaj: "Elhikem el Ataijeh” i cili më ka dhënë puhi të mëdha të besimit.

Përgjigjja:

Po, të lejohet që të lëshë si rezervë nga pasuria yte aq sa ke nevojë për ditët e ardhura. Shumica e dijetarëve konstatojnë se ai që lë në rezervë pasurinë e vetë dhe e jep zekatin e obliguar të saj nuk konsiderohet si deponues.

 Pyetja:

 Duke lexuar librin tuaj: "Mea en-Nas" pikërisht në faqen 203 hasa në një citat ku thuhet se ti nuk ke gjetur diç që e vërteton kerametin (nderimin që All-llahu ia mundësoi Ehmed Er-Rifaijut gjegjësisht në puthjen e dorës së zotëriut tonë Muham-medit sal-lall-llahu alejhi vesel-lem edhepse një ndodhi e tillë është theksuar në këto libra: "Tilavetu elxhvahiri er-rifaijjeh" Ebu el-Huda es-Sajjad, "El-Burhanu el-Muejed" Esh-Sherafu el-Muhatem" Emir El-Kurdij, "Kitabu et-Tenvir" Imam Ahmed Es-Sujutij, "Kalaidu El-Xhevahir El-Kadirijeh" "Keramatu el-Eulijaë" Jusuf en-Nebhanij, "Dau esh-Shems" Ebu el- Huda es-Sajad, "Menakibu es-Salihin" Imam esh-Shearani, "En-Nefhatu El-Miskijjeh" El-Arithij, "Tenviru el-Kulub" Muhammed Emin El-Kurdij dhe shumë të tjerë. Kërkoj sqarim!

Përgjigjja:

Unë jam prej atyre që besojnë në këtë keramet (nderim i ka ndodhur) me të cilën është veçuar Ahmed Er-rifaii. Por, kur unë pyeta për burimin e këtij transmetimi në kohën e tij, mëshira e All-llahut qoftë për të dhe për ata që kanë qenë prezent kur ka ndodhur kjo gjë unë vërejta dhe kam thënë se nuk munda të gjej diç për këtë gjë. Kurse, sa i përket theksimeve të dijetarëve më të vonshëm të cilët e kanë potencuar e nga të cilët e kemi dëgjuar këtë gjë janë shumë. Por, një gjë e tillë për nga aspekti i displinës së senedit (zinxhirit) hynë në llojin maktuë (me sened-zinxhir të ndërprerë) dhe mu'dal (që i mungojnë dy transmetues apo më tepër). Përsëri unë po e vërtetoj se personalisht besoj në këtë lajm dhe në përmbajtjen e këtij lajmi.

Pyetja:

A ngarkohet me gjynah avokati i cili formulon një kontratë qiraje të një salle e cila ka për qëllim të përdoret si bar nate?

Përgjigjja:

A nuk ka thënë All-llahu Fuqiplotë: " … Ndihmohuni mes vete me të mira dhe në të mbara, e mosni në gjynahe e në armiqësi. …" El-Maideh, 2). A thua vallë rëzku i këtij avokati është i varur në rregullimin e kësaj kontrate e jo në tjera?.

Pyetja:

Disa njërëz tubohen në një shtëpi dhe lexojnë së bashku Kur'anin Kerim. Kurse në Kur’an ka një ajet ku thotë: "Kur lexohet Kur'ani, ju dëgjonie atë (me vëmendje) dhe heshtni, në mënyrë që të fitoni mëshirë." El-A'raf, 204).

Përgjigjja:

Nuk ka ndonjë pengesë që një grup njerëzish të lexojnë së bashku Kur'anin Kerim me kusht që leximi i tyre të jetë i shëndoshë dhe të gjithë të jenë të akorduar në ndalje dhe në nisje si dhe njëri t’mos mbështetet në leximin e tjetrit.

Pyetja:

Babai im punon në një kompani ajrore dhe ndonjëherë me vete sjell disa prodhime ushqimore dhe pije të kësaj kompanie dhe thotë se ata të kompanisë ua shpërndajnë dhe se janë hallall si dhe neve na thotë se në qafën time ju hani këto. Kjo neve na shkakton ngatëresa brenda në shtëpi mes nënës dhe babait. Si është dispozita e kësaj gjëje?

Përgjigjja:

Nëse ai është i sinqertë në atë që ua thotë atëherë nuk ka pengesë në përdorimin e tyre. Parimisht njeriu merret si i drejtë. Pra, nëse ju nuk keni përvojë se ai rren atëherë fjalën e tij duhet ta merrni si të vërtetë dhe nuk ka dert që ju të hani ato që ua sjell ai.

Pyetja:

Jam një vajzë njëzet vjeçare. Jam e mbuluar por, unë dhunshëm e kam mbuluar veten që nga fëmijëria ime. Unë tash e mbaj mbulesën por, veshi edhe pantalone. Sa here që mbulohem, ndjehem se jam e mjeruar prandaj kam vendosur që ta hjek dhe pas një kohe ta vëndoj me vullnetin tim ngase unë tash mendoj se nuk jam prej të mbuluarave. Si mendoni ju që unë ta hjek mbulesën por, nuk do ta lë namazin dhe leximin e Kur'anit Kerim?

Përgjigjja:

Nëse dëshiron që ta hjekish mbulesën hiqe por, në përgjegjësinë tënde e jo në përgjegjësinë time. All-llahu të urdhëron për mbulesë por, nuk e obligon askë që të të detyrojë për një gjë të tillë. Ti plotësisht je e lirë që t'i përgjigjesh urdhërit të All-llahut e të shpërblehesh dhe të mos i përgjigjesh e vetes t'i shkaktosh dënim.

Pyetja:

Një profesor ka thënë se i Dërguari i All-llahut ka miratuar që njeriu gjatë ushqimit, pjatën t'a fshijë me gishtin e vet dhe ta lëpijë gishtin kurse të fshihet pjata me bukë është në kundërshtim me Sunnetin e Pejgamberit. A është një gjë e tillë e vërtetë pasiqë një gjë e tillë shkakton edhe neveritjen e njerëzve?

Përgjigjja:

Është Sunnet që në pjatë të mos lëmë mbeturina të ushqimit të cilat do të përziheshin me dhe, ndytësira dhe me ujërat e kanalizimeve. Le ta ndërmerr për kryerjen e këtij synimi të shenjtë mjetin a mënyrën që e dëshiron. D.m.th nuk është me rëndësi në këtë ta imitosh të Dërguarin e All-llahut duke lëpirë gishtin dhe duke fshirë pjatën me dorë apo me bukë. Por, me rëndësi është që ti kur të ngritesh nga tryeza, pjata yte të jetë e shprazur nga ajo që ka ngelur nga ushqimi që është i përdorshëm për ngrënie. Realizimi i këtij synimi nuk të shtyn që të neveritesh por, ajo që të shtyn të neveritesh është që të çohesh nga ushqimi ndërsa, në pjatën tënde ka copa të ngelura si p.sh.: nga mishi dhe gjelbërimet dhe nuk je mjaftuar me kaq por, aty ke hudhur edhe salfetën e përdorur dhe pluhurin e cigares. Pra, kjo është që është shqetësuese dhe e neveritshme e jo ajo që përmende.

Pyetja:

Natyrisht se All-llahu ekziston por, a mund Atë ta konsiderojmë si gjë?

Përgjigjja:

All-llahu Fuqiplotë është gjë por, jo si gjërat sepse Ai ekziston nga vetvetiu.

Pyetja:

Babai i burrit tim me rastin e martesës sonë, burrit tim si dhuratë natën e martesës ia dhuroi gjysmën e shtëpisë. Pra, a i takon në të vërtetë kjo burrit tim sipas Sheriatit? Apo kjo i konsiderohet si miraz (trashëgimi) që duhet të ndahet mes vëllezërve. Ndërkaq, prindi i burrit tim është mentalisht dhe fizikisht i shëndoshë domethënë nuk është në momentetet e vdekjes?

Përgjigjja:

Atë që prindi i burrit tënd ia ka dhuruar burrit tënd bëhet pronë e tij dhe në atë nuk është pjesëmarrës askush. Kështuqë, nëse ky vdes edhe kjo bashkë me pronat tjera ju ndahen trashëgimtarëve të tij sipas caktimit të Sheriatit.

Pyetja:

Kemi lexuar në librin: "Fik'hu Es-Sirah” se konsultimi (shurra) është informuese e jo e detyrueshme. Njashtu, në një bisedë që e zhvillonte televizori satelitor sirian me ju kemi dëgjur të thoni se konsultimi (shurra) është obligative ndonjëherë. Pra, si i shpjegoni këto dy fjalë?

Përgjigjja:

Nëse kryetari i shtetit apo Halifi është dijetar muxhtehid (person i cili është në atë shkallë të diturisë që mund të nxjerr vetas vendime nga argumentet) atëherë konsultimi për këtë nuk është i detyruar, sepse muxhtehidit nuk i lejohet të lë ixhtihadin e vetë dhe të ndjek ixhtihadin e dikujt tjetër). Por, kur kryetari i shtetit është nën shkallën e ixhtihadit d.m.th. është ndjekës (mukalid) atëherë nëse Mexhlisi Shurra" ka dalë me një përfundim si rezultat i ixhtihadit atëherë kryetari i shtetit (pasiqë është ndjekës (mukalid) e nuk ka arritur shkallën e ixhtihadit) obligohet ta ndjekë vendimin e "Mexhlisi Shurrasë", në këtë rast pra, konsultimi për atë është obligativ.

Pyetja:

Më herët kam dëgjuar se nëse ne ballafaqohemi me ndonjë mendim të kundërt (lidhur me ndonjë çështje islame) midis shkencës dhe Fesë ne duhet t'i japim përparësi shkencës ndaj Fesë. A është kjo gjë e vërtetë dhe a ka ndonjë Hadith që vërteton këtë?

Përgjigjja:

Feja e vërtetë që është Islami asnjëherë nuk është e mundur që të kundërshtohet me të vërtetën definitive shkencore. Deri sot dijetarët nuk kanë hasur që një tekst Kur'anor të jetë në kudërshtim me ndonjë të vërtetë të miratuar e stabile shkencore. Nëse has në ndonjë fe që kundërshton ndonjë të vërtetë shkencore atëherë duhet ta dish se ajo nuk mund të jetë Feja Islame. S'ka dyshim se ne sipas gjykimit të Islamit jemi të obliguar që gjithmonë të ndjekim shkencën d.m.th. vendimin a miratimin shkencor stabil. A nuk ke lexuar fjalën e All-llahut Fuqiplotë ku thotë: "Mos iu qas asaj për të cilën nuk ke njohuri, pse të dëgjuarit, të pamët dhe zemra, për të gjitha këto ka përgjegjësi." El-Israë 36).

Pyetja:

Jam i sëmurë nga epilepsia kështuqë kjo sëmundje kërkon përdorimin e ilaçeve të cilat shkaktojnë këputje dhe gjumësi në masë më të madhe se sa në gjendje normale. Pasiqë, elhamdulil-lah jam prej atyre që falin namazin unë përshkak të përdorimit të ilaçeve nuk mund të zgjohem sidomos për namazin e sabahut kurse jam 50 vjeçarë dhe namazin e sabahut e fali pas lindjes së diellit. Pyes: a ka në Fenë tonë të pastër diç që arsyeton këtë gjë edhepse unë tepër jam i dëshpëruar për një gjë të tillë?!

Përgjigjja:

Nëse të këshillojnë mjekët që të përdorish ndonjë ilaç të caktuar për sëmundjen tënde atëherë përdorimi i tyre për ty bëhet i ligjshëm madje edhe të kërkohet sepse i Dërguari i All-llahut ka thënë: "Mjekohuni robërit e All-llahut…" Nëse përdorimi i atij ilaçi të shkakton që të mos zgjohesh për namazin e sabahut në kohë të duhur atëherë ti je i arsyetuar dhe nuk ka pengesë për ty sepse lapsi nuk shkruan kur njeriu është në gjum deri sa të zgjohet. Por, prej teje kërkohet që ta bësh atë namaz kaza (ta falish pas kohe) kur të të mundësohet.