Falënderimet më të sinqerta i përkasin Zotit të madhëruar, paqja dhe mëshira e Tij qofshin mbi profetit Muhamed alejhisselam shokët dhe të gjithë ata që ndjekin rrugën e tij.

Në këtë temë, do të fokusohemi mbi një çështje tejet të rëndësishme që i përket edukimit të fëmijëve, madje edhe edukimit të secilit prej nesh. Në këtë temë, do të flasim mbi kulturën dhe edukatën seksuale. 

Unë jam i ndërgjegjshëm që një dosje e tillë, zakonisht rrethohet nga barriera të kuqe dhe vetëm rrallë herë ajo hapet nga mediat vizive dhe të shkruara. 

Mendoj se kjo ndodh për shkak të edukatës që kemi marrë që në vegjëli, edukatë të cilën disa e etiketojnë si kultura e turpit. Gjë e cila të bën të kuptosh që çështjet seksuale nuk ka përse të hapen dhe të diskutohen në publik. 

Por, në kohën që jetojmë, me zhvillimin teknologjik dhe përhapjen e mjeteve të telekomunikacionit, një çështje e tillë ka marrë përmasa të frikshme. 

Duke qenë përballë një realiteti të tillë, ne menduam që t’a hapim një dosje të tillë dhe t’a shtjellojmë nën hijen e parimeve fetare dhe morale.

Përsa i përket çështjeve dhe edukatës seksuale, njerëzit kategorizohen në tre grupe:

1 – Në grupin e parë bëjnë pjesë konservatorët. Njerëzit që i përkasin këtij grupi, janë atë që në fakt dëshirojnë të trajtohen tema të tilla, madje të trajtohen në mënyrë të hollësishme, por duke përdorur shprehje jo të drejtpërdrejta. Ky grup, nuk e parapëlqejnë çiltërsinë dhe të shprehurit me terma të drejtpërdrejtë në këtë fushë. 

2 – Në grupin e dytë bëjnë pjesë ata që i refuzojnë kategorikisht tema dhe çështje të tilla. Ata e konsiderojnë gabim trajtimin e këtyre çështjeve, sidomos nga mediat vizive, të cilat ndiqen nga një numër i madh teleshikuesish të moshave të ndryshme. Këta njerëz, mendojnë se temat mbi edukatën seksuale nuk duhen të bëhen objekt diskutimi dhe shtjellimi sidomos nga mediat vizive. Sipas tyre, njerëzit që kanë nevojë të pyesin ose t’i shtojnë njohuritë e tyre në këtë fushë, duhet t’a bëjnë duke u kontaktuar me ekspertë ose dijetarë. Një kulturë dhe edukatë e tillë, nuk ka përse të përhapet tek shtresat e gjera. 

3 – Kurse në grupin e tretë bëjnë pjesë përkrahësit e sensibilizimit të masave me edukatën seksuale. Madje, këta e përkrahin edhe idenë e trajtimit të çështjeve seksuale në formë plotësisht të hapur me gjithë guximin dhe kurajën e duhur. Duke qenë se po përjetojmë fushata të shumta degjenerimi sidomos të rinisë, ne kemi nevojë që kulturën seksuale t’a përhapim në çdo shtëpi. 

Duke qenë se unë po e hap një dosje të tillë, jam i ndërgjegjshëm që do të bëhem objekt sulmesh dhe kritikash nga të tre grupet e mësipërme. Konservatorët e grupit të parë do të vërejnë ndonjëherë çiltërsinë dhe shprehje të drejtpërdrejta, gjë e cila nuk do i pëlqejë. 

Grupi i dytë e shohin këtë temë si si shkelje të vijave të kuqe. Ndërkohë që përkrahësit, do të vërejnë njëfarë ndrojtjeje dhe rezerve në disa pika, gjë që nuk i përshtatet formimit dhe aspiratave të tij. Ai do të dëshironte që trajtimi i temave të tilla të bëhej më me kurajë dhe më i drejtpërdrejtë. 

Me qëllim që unë të ndjek një rrugë të mesme, unë do i përmbahem traditës së profetit Muhamed alejhisselam.

Kushdo që lexon Kuranin, traditën profetike dhe çështjet e jurisprudencës Islame, do të gjejë që edukata dhe kultura seksuale zënë një pjesë të rëndësishme. Profeti Muhamed alejhisselam nuk e ka konsideruar të turpshme diskutimin dhe trajtimin e çështjeve të tilla, përderisa çështje të tilla shihen si mundësi e shtimit të njohurive dhe arsimimit. 

Shpesh herë shoqëritë tona vuajnë nga sëmundja e turpit. Shumë njerëzve u vjen turp dhe zor që të pyesin mbi çështje që kanë të bëjnë me jetën e tyre seksuale. Unë nuk e quaj turp dhe ndrojtje diçka të tillë, por e konsideroj si sëmundje. Ajo që ma përforcon këtë ide, është se po të studiojmë tekstet e Kuranit dhe sidomos hadithet e Profetit alejhisselam do të gjejmë që Profeti alejhisselam e konsideronte turpin si një vlerë, megjithatë ai fliste dhe i trajtonte problemet dhe çështjet seksuale. 

Tregon Ebu Hurejre, se Profeti alejhisselam kaloi pranë një banori të Medines, i cili ishte duke e këshilluar të vëllanë mbi ndjenjën e turpit, të cilën ai e kishte të theksuar. 

Profeti alejhisselam ndërhyri dhe i tha:”Lëre, pasi turpi është pjesë e besimit.”

Pyetja që lind është:”Nëse ne flasim mbi edukatën seksuale, mos vallë po bëjmë një veprim të pahijshëm dhe të turpshëm?”

Një pyetje të tillë i përgjigjet vetë i dërguari i Zotit alejhisselam.

Tregon Thabit El-inanij:”Ndodhesha tek Enesi, përbri të cilit ishte ulur vajza e tij. Enesi më tregoi se një grua kishte vajtur tek i dërguari i Zotit alejhisselam dhe i kishte propozuar për martesë. Ajo iu drejtua Profetit alejhisselam me fjalët:”O i dërguar i Zotit, a ke nevojë për mua?” Me këtë shprehje, ajo i propozonte të martohej me të. Diçka e tillë, konsiderohet dhe hyn tek edukata seksuale. 

Vajza e Enesit, që e dëgjonte këtë ndërhyri dhe tha:”Sa e paturshpshme paska qenë kjo grua! Ah çfarë paturpësie!” 

Babai i saj, Enesi i tha:”Ajo grua është më e mirë se ti. Ajo deshi të martohej me Profetin alejhisselam dhe i propozoi për këtë.”

Kështu, shohim që Enesi nuk e shikon si diçka të turpshme dhe të pahijshme, nëse një grua i propozon një burri për martesë. Kjo ishte edukata me të cilën ishin edukuar në shkollën e të dërguarit të Zotit alejhisselam. 

Tregon Ali ibnu Ebi Talibi:”Kam vuajtur nga sekrecionet e shumta (të penisit) dhe më vinte turp dhe zor që t’a pyes të dërguarin e Zotit alejhisselam mbi këtë problem.”

Në këtë rast, Aliut nuk i vinte zor dhe turp se do të interesohej mbi diçka që ka të bëjë me seksin. Turpi këtu ka të bëjë me faktin se Profeti alejhisselam ishte babai i bashkëshortes së tij. 

Në një transmetim tjetër, Aliu thotë:” :”Kam vuajtur nga sekrecionet e shumta (të penisit) dhe më vinte turp dhe zor që t’a pyes të dërguarin e Zotit alejhisselam mbi këtë problem, për shkak të lidhjeve që ai kishte me Fatimen. Kështu, e urdhërova Mikdad ibnul Esved (shokun e tij) që t’a pyesë Profetin alejhisselam mbi këtë çështje. Profeti alejhisselam iu përgjigj:”Në rast sekrecionesh të tilla, mjafton të merret abdes i ri.” Këtë e transmetojnë Buhariu dhe Muslimi.

Kështu, ne duhet t’a ndajmë turpin si vlerë nga turpi i sëmurë dhe ndrojtja e tepruar. 

Kryeredaktori i faqes elektronike të njohur www.Islamonline.net, më ka treguar se me të hapur rubrikën e pyetjeve dhe përgjigjeve edukative, mbi 90 % e pyetjeve kishin të bëjnë me edukatën dhe problemet seksuale. 

Të njëjtin problem konstaton dhe kryeredaktori i faqes zyrtare të universitetit të Ez-herit, i cili thotë:”Mbi 70 % të pyetjeve dhe konsulencave që na vijnë, kanë përmbajtje dhe tematikë seksuale.” 

Kjo tregon dhe një herë nevojën tonë për kulturën dhe edukatën seksuale. Ne jetojmë në një botë të rrethuar nga faktorë joshës seksualë, jemi të rrethuar nga revista, faqe interneti, kanale satelitorë etj... të cilët përpiqen të përcjellin dhe përçojnë tek frekuentuesit edukatën dhe kulturën e tyre seksuale dhe degjeneruese. 

Ndërkohë që ne muslimanët posedojmë një trashëgimi kulturore dhe edukatë seksuale shumë pozitive, por që nuk po ndërmarrim asnjë hap për t’a përhapur atë dhe për t’ua përçuar të tjerëve. 

Të gjendur përballë një realiteti të tillë, ku mendoni se do të shkojnë të marrin informacionin e duhur të rinjtë dhe të rejat? Si do i shtojnë njohuritë e tyre në këtë fushë? Ku do e shuajnë kureshtjen, por dhe nevojën e tyre?

Nëse babai e shikon edukatën seksuale si edukatë të turpshme dhe të pahijshme, nëse nëna e sheh të pamundur të flasë mbi një temë të cilën e ka parë gjithmonë si tabu, nuk flasin dhe nuk i edukojnë fëmijët e tyre, vallë ku do të drejtohen për t’a marrë këtë edukatë fëmijët? A nuk është ky një problem i madh me të cilin përballen shoqëritë tona? Me këtë qëndrim tonin, ne i shtyjmë dhe nxisim të rinjtë dhe të rejat tona, që të informohen nga burime të dyshimta dhe denigruese. Kështu, të rinjtë e marrin informacionin e duhur nga shkolla, shoqëria ose mjetet e telekomunikacionit. Shpesh herë ndodh që informacionet që merr nga këto institucione të jenë të gabuara, ose përcillen në rrugë të gabuar, duke shkaktuar tek të rinjtë devijacione dhe bindje të gabuara. 

Kështuqë kultura ose edukata seksuale është e domosdoshme për t’u diskutuar. Ajo është një dosje e cila patjetër që duhet hapur dhe të flasim hollësisht rreth saj, me qëllim që të rinjtë dhe të rejat të marrin informacionin e duhur dhe në mënyrën e duhur. 

Padyshim që në këtë temë ne nuk do të merrem me detaje të hollësishme, por do të trajtojmë disa çështje në vija të përgjithshme. Këto çështje i kemi përzgjedhur duke u mbështetur në përvojën tonë si konsulent të problemeve edukative dhe shoqërore, të punës që kam bërë si gjykatës i çështjeve familjare, si kryeredaktor i revistës “Alfarha” e cila trajton kryesisht probleme bashkëshortore, si kryeredaktor i revistës “Fëmija im” dhe problemeve edukative që trajtohen aty, gjithashtu dhe të shumë programeve të shumta që kemi prezantuar në televizione. 

Në një program që kam prezantuar në televizionin ART, ku tema ishte rreth edukatës seksuale, më kujtohet që numri i telefonatave i kaloi shtatëqind. Ndërkohë, që një program direkt (live) pret nga njëzet deri dyzet telefonata. Nëse tema që trajtohet është e rëndësishme, numri i telefonatave mund të arrijë deri në njëqind apo dyqind telefonata. Nëse tema është e një rëndësie të veçantë, telefonatat mund të arrijnë në katërqind telefonata brenda një programi. Kurse ne kemi pranuar mbi shtatëqind telefonata, brenda një emisioni të vetëm, me tematikë edukatën seksuale. 

A nuk është ky fakt tregues i etjes së rinisë muslimane për të marrë informacionin e duhur në këtë fushë. 


Shembuj të edukatës seksuale në legjislacionin islam.

Çdo baba dhe nënë, duhet që edukatën seksuale të fëmijëve të tyre, t’a bëjnë me nijetin e veprave të mira. Nëse një baba ose nënë dëshiron dhe merr hapa konkret për t’u mësuar fëmijëve të tyre edukatën seksuale, patjetër që kjo hyn në urdhërimin për mirë dhe ndalimin nga e keqja.

Një ditë, po kumtoja një ligjëratë mbi rëndësinë e edukatës dhe kulturës seksuale, sidomos për brezin e ri, të rinjtë dhe të rejat. Në fund të ligjëratës, një nga prindërit e pranishëm, u ngrit dhe mu drejtua me fjalët:”Profesor i nderuar! Unë jam rritur dhe edukuar në një familje, ku as babai, as gjyshi dhe askush tjetër më kanë folur mbi edukatën seksuale. Megjithatë, të gjithë ne e kemi marrë informacionin e duhur të kësaj fushe, pa pasur nevojë që dikush të na mësojë.”

Unë i thashë:”Kjo që po thua ti është shumë e vërtetë. Unë e pranoj këtë prej teje dhe bashkëmoshatarëve të tu, që keni kaluar një rini para dyzet apo pesëdhjetë viteve. Por këtë unë nuk mundem t’a pranoj për realitetin që jetojmë. Asokohe, ju e keni pasur të pamundur të shihni fragmente erotike apo pornografike, përveç ndonjë rasti të rrallë. Kjo, pasi shoqëria ishte shoqëri konservatore dhe shumë fanatike. Ndërkohë që sot, edhe fëmijët katër apo pesë vjeçarë kanë mësuar të ndezin dhe punojnë në kompjuter. Madje, një herë kam takuar një fëmijë i cili dinte të hyjë në internet, ku luante me lojrat e ndryshme. 

Nëse në të kaluarën e prindërve tanë, çështjet seksuale ishin mbyllur në një sënduk të zi, sot e kemi detyrë që t’a hapim këtë sënduk dhe nëse nuk hapet, ai duhet thyer. Ne duhet të përpiqemi që t’i përgatisim fëmijët që në moshë të hershme, mbi ato që do u themi më vonë rreth edukatës seksuale.”

Nëse do të hapin çfarëdo lloj libri të legjislacioni islam (fikhut) do të gjejmë kapituj dhe nënkapituj të shumtë që flasin pikërisht mbi edukatën seksuale. P.sh, aty do të gjejmë kapitij të tillë:

“Kapitulli i marrëdhënieve seksuale gjatë të përmuajshmeve.” Në këtë kapitull, jepet përgjigje nëse marrëdhëniet seksuale mes bashkëshortëve, lejohen ose jo, nëse bashkëshortja është me të përmuajshmet. A nuk është diçka e tillë edukatë seksuale?

“Kapitulli i marrëdhënieve seksuale gjatë shtatzënisë.”

“Kapitulli i marrëdhënieve seksuale gjatë Haxhit.”

“Kapitulli i marrëdhënieve seksuale gjatë agjërimit.”

“Kapitulli i puthjes së gruas gjatë agjërimit.”

“Çfarë i lejohet haxhiut gjatë Haxhit ose Umres, në lidhje me gruan e tij?”

“A është e lejueshme zhveshja dhe heqja e të gjithë rrobave gjatë kontaktit seksual?”

“A lejohet që bashkëshortët të shohin organet gjenitale të njëri-tjetrit?”

“Edukata e shtratit dhe marrëdhënieve seksuale”

 Këto dhe shumë kapituj të tjerë, gjenden në fikhun Islam dhe të gjithë bëjnë fjalë për edukatën seksuale.

Të gjithë këto çështje dhe mesele që fikhu islam i përmban mbi edukatën seksuale, më shtynë që t’i numëroj dhe gjeta se ato arrinin në 2.774 çështje. Një numër i tillë, tregon se ne posedojmë një trashëgimi shumë të pasur të edukatës seksuale. Por ku ndodhet ajo?

Edukata më e mirë dhe më e përshtatshme për fëmijët tanë dhe brezat e ardhshëm, është edukata fetare. Edukatën seksuale, ne e kemi të mundur t’ua japim fëmijëve tanë duke u mësuar islamin, besimin dhe librat e fikhut. Vetë Kurani famëlartë prek në mënyrë indirekte probleme që kanë të bëjnë me edukatën seksuale. Tradita profetike po ashtu, ka informacion shumë të gjerë mbi këtë fushë. Po kështu, edhe librat e jurisprudencës islame, janë të mbushur me çështje të tilla. 

 E gjithë kjo vëmendje mbi seksin, është pasi në Islam ai shihet si adhurim. Marrëdhëniet seksuale në Islam, shihen dhe trajtohen ashtu siç trajtohen të gjithë adhurimet e tjera, namazi, agjërimi, haxhi etj... pa dallim mes tyre. 

Një herë, ndodhesha në një konferencë mbi problemet dhe edukatën seksuale, në perëndim. Kur më erdhi radha për të folur, u thashë:”Dallimi mes islamit dhe perëndimit në mënyrën si e konceptojnë seksin, është se në islam seksi shihet si adhurim (ibadet). Ndërkohë që ju e konceptoni thjesht si kënaqësi çasti...”

Prandaj, është sunet që dy bashkëshortët të marrin abdes para aktit seksual. Profeti Muhamed alejhisselam kur dëshironte të ketë një marrëdhënie të dytë, merrte abdes më parë. 

Veç kësaj, para aktit seksual, ne muslimanët duhet të themi disa lutje. Kështu, kur ne muslimanët flasim mbi seksin, nuk e konsiderojmë atë thjesht si një lojë, dëfrim dhe kënaqësi, por në radhë të parë si adhurim. 

Një koncept dhe këndvështrim të tillë për seksin, e ka forcuar vetë i dërguari i Zotit alejhisselam ku thotë:”Edhe për marrëdhëniet tuaja seksuale, ju shpërbleheni.”

Të habitur nga kjo, të pranishmit e pyetën:”O i dërguar i Zotit! Edhe kur kryejmë marrëdhënie seksuale me gratë tona shpërblehemi?!”

Profeti alejhisselam iu përgjigj:”Po. Nëse të njëjtën gjë do e bënte në rrugë haram, ai do të ndëshkohej. Kështu, kur e bën në rrugë hallall, ai shpërblehet.”

Kështu, islami nuk e shikon seksin thjesht si një shfryrje epshi dhe kënaqësi. Alergjia që shkakon fjala seks tek ne, ndodh për shkak të kaluarës tonë, ambjentit ku jemi rritur dhe edukatës së përftuar rreth fjalës seks. Vetë fjala seks, shkakto alergji, rrudhje buzash dhe habi në shumë ambjente. Të tjerë mund të të kundërshtojnë. Ka të tjerë që menjëherë fillojnë të qeshin, qoftë dhe nënbuzë. 

Këto reagime janë të tilla, pasi termin “seks” ne e kemi dëgjuar dhe përftuar në mënyrë të gabuar dhe vetë edukata që kemi përftuar mbi seksin, është edukatë e gabuar. Ne nuk kemi përse të ndihemi ngushtë, në siklet dhe të tensionuar kur përmendet fjala seks. Ashtu siç flasim pa komplekse mbi namazin, agjërimin dhe haxhin, le të flasim edhe për seksin. Ku qëndron ndryshimi mes këtyre adhurimeve? Përse duhen bërë dallime mes tyre? 

Alergjia që krijohet me të dëgjuar fjalën seks, vjen për shkak se ne jemi edukuar me edukatën e turpit dhe të vijave të kuqe. 

Një herë, po debatoja me një perëndimor, i cili e kritikonte islamin në disa çështje. Gjatë debatit, unë e pyeta: “Cila është ajo gjë e cila e dallon kulturën perëndimore nga islami?”

Ai u përgjigj:”Është kultura dhe edukata seksuale. Ne e kemi ngritur në këmbë atë, e kemi forcuar dhe kemi krijuar një literaturë të bollshme që e shtjellon në detaje.”

Unë i thashë: “Ti ke të drejtë mbi këtë, por a e din se islami i ka shtjelluar çështjet që kanë të bëjnë me seksin, më shumë se ç’i keni shtjelluar ju në perëndim?”

Ai më tha: “Kjo është e pabesueshme.”

Unë i thashë: “Dakort, atëherë më thuaj cili është koncepti i seksit sipas teje?”

Fillimisht ai heshti dhe kur unë i kërkova sërish të ma përkufizonte seksin, me qëllim që të jemi më të qartë mbi konceptin që ka secili mbi seksin, ai tha:”Me fjalën seks, unë kuptoj aktin seksual.”

Unë i thashë:”Kurse në islam, përkufizimi i seksit është shumë më gjithëpërfshirës. Ti e koncepton dhe përkufizon seksin, vetëm në aktin seksual dhe penetrimin, duke përjashtuar përkëdheljet para dhe pas penetrimit.” 

Vetë profeti Muhamed alejhisselam na këshillon dhe mëson si të kemi marrëdhënie seksuale sa më romantike. I gjithë kontakti seksual, përbëhet nga hyrja, thelbi dhe përfundimi. Ndërkohë që në perëndim njihet vetëm kontakti seksual, penetrimi. 

Një herë, ndodhesha në Amerikë dhe hyra në një librari. Atje, vajta tek këndi i librave shoqërorë dhe sytë më zunë një libër me titull:”Seksi tek mbi pesëdhjetë vjeçarët.” 

E bleva librin dhe vajta në hotel, ku u ula të lexoj për të kuptuar këndvështrimin perëndimor mbi seksin tek të moshuarit. Fillova të shfletoj librin, por çdo faqe ishte e bardhë, boshe. Mendova se mund të jetë gabim gjatë shtypjes së librit, pasi të gjithë faqet e librit ishin boshe. Vetëm në fund, hasa një faqe të shkruar, të cilën fillova t’a lexoj me kureshtje. 

Autori i librit, në atë faqe të vetme shkruante:”O ti që ke blerë këtë libër! Mos mendoje se pas të pesëdhjetave ka aktivitet seksual?! Prandaj unë i botova të gjithë faqet të bardha...”

Në perëndim, aktiviteti seksual pas viteve pesëdhjetë, fillon të dobësohet, pasi ata e fillojnë aktivitetin seksual që në moshë të re dhe të hershme. Jo vetëm kaq, por e ushtrojnë aktivitetin seksual në mënyrë të devijuar dhe perverse. Që në moshat tetë apo nëntë vjeçare, të rinjtë dhe të rejat fillojnë të mendojnë mbi seksin, madje ndërmarrin dhe hapa në këtë drejtim. Ata gëzojnë liri të plotë përsa i përket kulturës seksuale, gjë të cilën e mësojnë që në moshë të vogël. 

Disa miq të mi që jetojnë në Itali, më treguan se fëmijët e tyre katërvjeçarë marrin mësime mbi seksin në kopshte. Kur mbushin moshën tetëvjeçare këta fëmijë, i dërgojnë për shëtitje në ferma dhe kopshte të caktuara, ku i trajnojnë seksualisht. 

Kështu, nëse aktiviteti seksual fillon që në moshën tetëvjeçare, si mund të pritet që ky aktivitet të vazhdojë dhe pas viteve pesëdhjetë. 

Me ardhjen e islamit, çështjet e seksit u disiplinuan dhe sistemuan. Islami përdori dhe termin e pastërtisë morale, nderin (iffe). E habitshme është se po të kërkosh në fjalorët e anglishtes apo çdo gjuhe tjetër, nuk gjen fjalë ekuivalente për fjalën iffe (i ndershëm moralisht). Kjo fjalë, në vetvete është edukatë dhe moral, me të cilin i edukojmë fëmijët tanë.

Burimi:
http://www.ikratv-alb.net/

E hënë, 14 Dhjetor 2009 12:08